3- شتابزدگى
انسان، گاه در داورى هاى علمى خود شتاب مى کند؛ و به صرف فراهم آمدن اطلاعاتى اندک در باره یک موضوع، به نتیجه گیرى مى پردازد و چنان مى پندارد که به همه جوانب مسئله احاطه کامل داشته و هیچ نکته اى در پس پرده ابهام باقى نمانده است. اینگونه اظهارنظرهاى شتابزده، یکى دیگر از لغزشگاه هاى اخلاقى اندیشه است.
قرآن کریم در تقبیح شتابزدگى مى فرماید:
و انسان (بر اثر شتابزدگى)، بدىها را طلب مى کند آنگونه که نیکى ها را مى طلبد؛ و انسان، همیشه عجول بوده است.[1]
روایات بسیارى نیز در تقبیح شتابزدگى در امور وارد شده است. امیرمؤمنان علیه السلام در این باره مى فرماید:
از شتابزدگى بپرهیز؛ زیرا شتابزدگى در کارها موجب مى شود که انسان به هدف نرسد و کارش ستوده نباشد.[2][3]
[1] ( 1). وَ یَدْعُ اْلإِنْسانُ بِالشَّرِّ دُعاءَهُ بِالْخَیْرِ وَ کانَ اْلإِنْسانُ عَجُولًا.( اسراء( 17): 11)
[2] ( 2). ذَر العجلَ، فانَّ العجلَ فى الامورِ لایدرک مطلبه و لا یُحمَد امرُه.( عبدالواحد الآمدى، غرر الحکم و درر الکلم، ج 1، فصل 31، ص 365، حدیث 29)
[3] شریفى، احمدحسین، آیین زندگى (اخلاق کاربردى)، 1جلد. صص 41 و 42
درباره این سایت